03 Μάι Δύο Έλληνες στην Σικελία και άλλες περιπέτειες
· Μια εισαγωγή ·
Όλα ξεκίνησαν τυχαία για άλλη μία φορά. Κλείσαμε τα εισιτήρια, το χαριτωμένο B&B και ετοιμαστήκαμε ψυχολογικά για στενάκια, γραφικές καταστάσεις και καλό σισιλιάνικο φαγητό. Κοινώς για Σικελία. Ως πιστός ταξιδιώτης με κάποιο τρόπο καταφέρνω να κοιμάμαι σε τρένα, αεροπλάνα, λεωφορεία και να ξυπνάω την κατάλληλη στιγμή (ή να με ξυπνάνε). Έτσι λοιπόν την ώρα που το όνειρο κορυφώνεται ανάμεσα σε μακαρονάδες και panini η φωνή του Γιώργου με ξυπνάει…Κοίτα! Ένα μεγάλο πράσινο βουνό και κάπου εκεί δίπλα το αεροδρόμιο του Παλέρμο που μας περιμένει για προσγείωση. Εντυπωσιακό τοπίο. Προσγειωνόμαστε, εντοπίζουμε το λεωφορείο για την πόλη και ουπς κατεβαίνουνε στη λάθος στάση. Μικρό το κακό. Άλλωστε πρώτη μας φορά στη Σικελία θα συμβούν και αυτά! Ευτυχώς υπάρχει η τεχνολογία και με το gps περπατάμε περίπου 20 λεπτά για να βρούμε το σπίτι μας για τις επόμενες μέρες.
H Σικελία ΜΑΣ! |
LOCATION
Η πρώτη εικόνα του Παλέρμο είναι βροχερή αλλά δεν πτοούμαστε. Αρχίζουμε να μπαίνουμε στα στενά, μπουγάδες με μουσαμάδες στα μπαλκόνια, λακκούβες στους δρόμους και μυρωδιές βασιλικού και σκόρδου.
Αν και δεν πρόκειται για την πιο καλοδιατηρημένη πόλη, έχει μια γοητευτική αλητεία που σε κάνει να θες να γνωριστείτε.
Φτάσαμε στο B&B, αφήσαμε τα πράγματα μας και ξεχυθήκαμε στους δρόμους πεινασμένοι. Είχαμε ψάξει κάποια μαγαζιά με καλές κριτικές και παραδοσιακή κουζίνα. Η ώρα ήταν 3 το μεσημέρι και αυτό που συνειδητοποιήσαμε ήταν ότι οι Σικελοί κάνουν μεσημεριανή ανάπαυση! Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλα κλείνουν για 2-3 ώρες και ξεκουράζουν τα κορμάκια τους. Μη έχοντας άλλη επιλογή φάγαμε ένα κομμάτι πίτσα από ένα τύπου take away και κάναμε υπομονή μέχρι το απόγευμα για να φάμε όπως αρμόζει η περίσταση και ο προορισμός. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι το δείπνο που ακολούθησε άξιζει όλη την υπομονή μας. Φρέσκα οστρακοειδή να κολυμπούν μέσα σε ένα τσικαλάκι με ένα ζωμό όνειρο και βεβαίως σπαγγέτι που αξίζουν ένα άρθρο από μόνες τους (σύντομα θα «ανεβει» it’s a promise).
Διάβασε επίσης : Σισιλιάνικο φαγητό που πρέπει να δοκιμάσεις
Σε αυτό το σημείο οφείλω να σχολιάσω την σχέση των Σικελών με τα αγγλικά. Την ανύπαρκτη σχέση. Ωστόσο, με έναν περίεργο τρόπο συνεννόηση υπήρχε. Ακόμη και διάλογος υπήρχε! Το πιο χαρακτηριστικό δε σκηνικό ήταν όταν αναμέναμε στο σταθμό των τρένων από τη γραφική Κεφαλού για να επιστρέψουμε στο Παλέρμο, όπου μία Ιταλίδα γιαγιά θεώρησε τον Γιώργο κατάλληλο άτομο για να ρωτήσει πιο τρένο πρέπει να πάρει. Εμείς να σημειώσω είχαμε την ίδια απορία με τη γιαγιά. Πάρα ταύτα η γιαγιά συνέχισε να μιλάει στα ιταλικά, ο Γιώργος να της απαντάει στα αγγλικά και καταλήξαμε ότι και οι δύο μάλλον έχουμε χαθεί. Τελικά να σημειώσω όλοι πήραμε το σωστό τρένο.
Το Παλέρμο που λες λοιπόν δεν σε σκλαβώνει. Σε προκαλεί όμως να χαθείς στα στενά του, να ανακαλύψεις μύθους και αλήθειες για την μαφία και να απολαύσεις την παρέα φωνακλάδων Σικελών. Περισσότερα για το τι, που και πως θα ακολουθήσουν σε επόμενα άρθρα.
Ειδική μνεία αξίζει η μέρα που περάσαμε στην Κεφαλού. Τη στιγμή εκείνη που βγαίνεις από τα στενά και βλέπεις τα μεσαιωνικά σπίτια να κρέμονται στην αμμώδη παραλία…
Εκείνη τη στιγμή είπαμε θα ξανάρθουμε. Αναμφισβήτητα η Σικελία έχει τρομερά τοπία . Μπορεί ο καιρός να μην ήταν με το μέρος μας και να ζήσαμε κυριολεκτικά τις 4 εποχές αλλά άξιζε κάθε λεπτό.